बिगत केहि समयदेखि म भित्रको लेखक म सङ रिसाएको छ। मलाइ थाहा छैन कहाँ मेरो गल्ती भयो? उ मेरो अभिब्यक्तिसङ सहमत हुँदैन। म लेख्न चाहन्छु। लेखन मेरो लागि बाँच्ने प्रक्रिया हो। तर म भित्रको लेखक पटक्कै लेख्न चाहदैंन। मैले सोधेको हो मेरो भुल भयो कि भनेर। उ मसङ बोल्दै बोल्दैन। म ब्यक्त गर्न चाहन्छु म भित्रका छरप्रस्ट भावनाहरु। तर दुखको कुरा म भित्रको लेखक कलम समाउदैन। म दुखी छु, म हतास भएको छु। म भित्रको लेखक जो मेरो दुखसुखको सहयात्री हो उसले पनि मलाइ गलत बुझ्दैछ। उसलाइ जरुर केहि भएको छ। यति धेरै मौन रहने स्वभावको होइन उ। उ कैयौं रात मेरो आँसुको साक्षी बनेको छ। मेरो छटपटिहरुको साथी भएको छ। हरेकचोटि उसले मेरो कथाहरु लेखेको हो। अहिले म उसको मनको हालत लेख्न चाहन्छु।

तर उ भन्छ "तिमी मलाइ कहिले चिन्दैनौ।" कति चोट लाग्छ जब मलाइ मेरो आफ्नै लेखकले यस्तो गुनासो गर्छ। म प्रयास गर्दैछु उसलाइ चिन्ने, उ सङ नजिकिने अनि उ सङ एकाकार हुने।

"मैले के गल्ती गरे र तिमी मलाइ यो सजाँय दिरहेछौ?" म सोध्छु म भित्रको लेखकलाइ।

"तिमी स्वार्थी छौ। तिम्रो लागि आफ्नो खुशी र सन्तुस्टिभन्दा ठुलो अरु केहि छैन। तिमी आधारातमा उठेर मलाइ प्रेमोत्कर्शको कथा लेखाउन चाहन्छौ, झिस्मिसे सघारै मलाइ ब्युँझाएर प्रेमगीत लेख्न लगाँउछौ, कहिले साँझ नहुँदै बिरह ब्यथा मलाइ लेख्न बाध्य बनाँउछौ। तर तिमी कहिले मलाइ सोध्दैनौ म के चाहन्छु? मेरो मनले के भन्छ त्यो सुन्न सक्दैनौ। तिमी सारै मतलबी छौ। आफ्नो भावहरु को माला उन्नलाइ मलाइ प्रयोग गर्छौ। मेरो दुरुपयोग गर्छौ। मलाइ उपभोग गर्छौ अनि मेरो उपहास पनि गर्छौ।" आँखाभरि आँसु टिलपिल गर्दै म भित्रको लेखक मलाइ भन्छ।

म केहि भन्न सक्दिन म भित्रको लेखकलाइ। के मैले उसलाइ अन्याय गरिरहेको रहेछु ? म यस प्रस्नको उत्तर भेट्टाउन सक्दिन। घाँटीभित्र उकुसमुकुस हुन्छ, स्वास फेर्न गार्हो हुन्छ। मैले आफ्नै सम्झेको म भित्रको लेखक पनि मेरो आफ्नो होइन रहेछ। "मैले तिमीलाइ धेरै सताएँ मलाइ माफ गर। मेरो उदेश्य तिमीलाइ दुख दिनु थिएन। तिमीलाइ पीडा दिएर म कसरि सुखि हुन सक्छु र?"

"म त्यहि भन्दैछु। न तिमी सुखि हुन सक्छौ न म तिमीसङ खुशी हुन सक्छु। यदि तिमी म प्रति इमान्दार हुन सक्दैनौ भने म कसरि तिम्रो लागि कर्तब्यनिश्ठ बन्न सक्छु र? तिमी सङ मेरो धेरै गुनासोहरु छन्। तर तिमीलाइ सुन्ने फुर्सद कहिले भयो र?"

"ओहो, म बाट यति ठुलो पाप भएछ। त्यो जानाजानी गरेको होइन है मैले।" म स्पस्ट गर्न चाहन्छु म भित्रको लेखकलाइ।

"तिमीलाइ म लेख्न चाहन्छु तिम्रो अभियक्तिहरुलाइ होइन।" म भित्रको लेखक बोल्छ।

"हँ.......! मैले बुझिन तिम्रो भनाइको तात्पर्य।" म अल्मलिन्छु।

"म तिम्रो अनुहारको भावहरुलाइ जस्ताको तस्तै उतार्न चाहन्छु तिम्रो कथामा।" उ जिद्दि गर्छ।

"म पारदर्शि छु लेखाइमा लेखक। म तिमीलाइ केहि लुकाउन सक्दिन।" बचाब गर्न चाहन्छु आफुलाइ।

"तिमीलाइ त्यो भ्रम हुँदैछ। तिम्रो अभिब्यक्ति र तिमीमा ठ्याक्कै उल्टो सम्बन्ध हुन्छ कहिलेकाँहि।

तिमी आफु मात्र "ठिक" भन्ने रोगले पनि ग्रसित रहेछौ।" उ अब मलाइ एक पछि अर्को अभियोगको लगाउन थालेको छ।

"म आफैमा सम्पुर्ण "ठिक" नहुन सक्छु तर म कमजोरीलाइ सुधार्न कोशिश गर्छु।" म हार्दैछु उ सङ।

"अबस्य, हरेक ब्यक्तिको गुण र अबगुण हुन्छन्। त्यसलाइ चिन्न सक्नु पर्छ। आबस्यक परेमा सच्याउन पर्छ।समय लाग्न सक्छ तर आतिनु हुँदैन।"

"त्यसोभये मैले के गर्नु पर्यो त?" म निरिह भएर सोध्छु।

"तिमी अन्योलमा संयोगान्त कथा लेख्न छोड।" रेडिमेड उपाय सुझाँउछ।

"म अरु बियोगान्त कथा लेख्न सक्दिन।" म पनि जिद्दि गर्छु।

"तिम्रो देश रोएको बेला, तिम्रो परिचय हराएको बेला र तिमी आफैसङ परायी भएको बेला तिमी कसरि सुखान्त कथा लेख्ने कोशिस गर्दैछौ ?" म भित्रको लेखक मलाइ निशब्द बनाउदैछ।

"लेखक! तिमी मलाइ निरुत्साहित गर्दैछौ।" म निरास हुँदै भन्छु।

"म तिमीलाइ यथार्थबादि बन्न अनुरोध गर्दैछु। तिम्रो बर्तमानलाइ लेख, आफुलाइ लेख, आफ्नो देशलाइ लेख, त्यहाँ बढीरहेको भोकहरुलाइ लेख, कसैले नसुनेको चित्कारहरुको बारेमा लेख। दुखबोध गर लेखाइमा। क्रितिम हाँसोमा रम्न नखोज। तिमी पोख आफुलाइ त्यसरी नै जसरी तिमी आफुलाइ महसुस गर्दैछौ।"

"त्यसो भए अब म लेख्न सक्दिन।" म पनि आफ्नै अडान लिन्छु।

"तिमी कहिले नलेखि रहन सक्दैनौ।" म भित्रको लेखक अट्टहास गर्छ। हामी बिच असफल बार्ता हुँदैछ...................। म भित्रको लेखक र मेरो बिच अन्तर्द्वन्द चलिरहेको छ.................।

 

आमै, CL को आफु भित्र को लेखक सँग ठाकठुक परेको?   पराल को आगो छिटो निभाएर बरु लेखक ले भने जस्तो अर्को कथा लेख्नु पर्‍यो अब।

सांच्चै गजब लाग्यो मलाई त !

नाम crazy भएनि सारै Sane लाग्यौ यार !

A beautiful depiction of a soul-searching.

साझामा रजिस्टर गरेर पहिलो पटक कुनै लेख पढ्न खोज्दा एही द्वन्द र अन्तर्द्वन्दको कथा पढ्न पुगेछु। एक्दमै रमाइलो र राम्रो लाग्यो। कथा पछिका कमेन्ट हरु पढ्दा C_L, pjna007 (प्रेरणा) र dipika02 (दिपु) को आपसी भलाकुसारी झनै रमाइलो लाग्यो। मलाई पनि तेस्तई तेस्तई अन्तर्द्वन्दले डोहोर्याएर कहिले काही अन्तर्द्वन्द लाई प्रतिबाद गर्न नसक्ने स्थितीमा पुगेको बेला केही लेखिहालौला भनेर रजिस्टर चांहि गरिहाले तर ग्रेड एफ आउला कि भन्ने pjna007 (प्रेरणा) को भनाइ ले एक्दमै झस्कायो। जे होस्, मलाई पनि यो साझामा बुढेस्काल मै भए पनि नआइकन चित्तै बुझेन। आशा छ, हजुरहरु माझ रमाएर आफ्नो एक्लोपन भुल्न केही सहयोग पाउने छु।

 

:)  क्यार्न त्यसरी झअडा अर्नु पर्यो बाबै क्रेजीलाई -- बस चढ्दा नि झअडा अर्नि हुदा हुदा रातिराति ब्युंझाइ दियो भनेर मनसअ पनि झगडा अर्दि रचिन कत्ति छुच्छी बाइ

'तिमी स्वार्थी छौ। तिम्रो लागि आफ्नो खुशी र सन्तुस्टिभन्दा ठुलो अरु केहि छैन। तिमी आधारातमा उठेर मलाइ प्रेमोत्कर्शको कथा लेखाउन चाहन्छौ, झिस्मिसे सघारै मलाइ ब्युँझाएर प्रेमगीत लेख्न लगाँउछौ, कहिले साँझ नहुँदै बिरह ब्यथा मलाइ लेख्न बाध्य बनाँउछौ। तर तिमी कहिले मलाइ सोध्दैनौ म के चाहन्छु? मेरो मनले के भन्छ त्यो सुन्न सक्दैनौ। तिमी सारै मतलबी छौ। आफ्नो भावहरु को माला उन्नलाइ मलाइ प्रयोग गर्छौ। मेरो दुरुपयोग गर्छौ। मलाइ उपभोग गर्छौ अनि मेरो उपहास पनि गर्छौ।" आँखाभरि आँसु टिलपिल गर्दै म भित्रको लेखक मलाइ भन्छ।'

क्रेजीसिस,

हजुरको लेखकलाई  मेरो सलाम!!

'म तिमीलाइ यथार्थबादि बन्न अनुरोध गर्दैछु। तिम्रो बर्तमानलाइ लेख, आफुलाइ लेख, आफ्नो देशलाइ लेख, त्यहाँ बढीरहेको भोकहरुलाइ लेख, कसैले नसुनेको चित्कारहरुको बारेमा लेख। दुखबोध गर लेखाइमा। क्रितिम हाँसोमा रम्न नखोज। तिमी पोख आफुलाइ त्यसरी नै जसरी तिमी आफुलाइ महसुस गर्दैछौ।'--यहानिर नेपेदा लाई असाध्यै चित्तबुझेको हुनुपर्छ:)

NKC,

मेरो माग पुरा नभएसम्म म बार्ता गरिरहन्छु। नलेखी त के बस्न सकिएला र?

शिरीस ज्यु,
धन्यबाद। मलाइ सामान्य बुझ्नु भएकोमा।

नेपे ज्यु,
मेरो खोज अझै जारी छ। कमेन्टको लागि धेरै धेरै धन्यबाद।

midsouthwesterner Ji,

तपाइलाइ स्वागत छ। तपाइको पनि लेख पढ्ने आशामा छु।

मिस सिस,
हजुरको कमेन्ट पढेर म यहाँ एक्लै लडिबुडी गरेर हाँस्दैछु बाइ। कस्तो हसाँउने बाइ हाम्रो मिस सिस त। हेर्नु न भन्या, हुँदा हुँदा आफ्नै मनसङ पनि दोहोरी शुरु हुन थाल्यौ। लौ न, म के गरुँ?

 

शंकर लामीछानेका  निबन्ध सधै मेरो प्रेरणाको स्रोत हुन  'शंकर लामीछाने, शंकरलामिछाने को नजरमा' 'एवस्ट्राक चिन्तन.." 'कथाकार आफ्नै दृष्टिमा' । धेरै भएको थियो त्यो कोटिका निबन्ध नपढेको । आज मन तृप्त बनाईदिनु भयो ।
" कहिले काहि लाग्दछ  म साहित्यिक पनि होईन.। यो अर्कै कुरा कवि लेखकको एक परिधि भित्र मेरो युवाकाल हुर्कयो: उनको सहवास र उनको प्रभाव मा नैले पनि कलम कोरे । .......

"वाक्क लाग्यो, भनिदिए: म प्रबुध्द अनुहारको लागि लेख्छु , दम्भि ठहरिए । जिवनले पल्टा खायो, ढाक्रे भएं । आम्दानि को स्रोत रहेन, कलम कोर्नु सिवाय । ४०।५०।१०० जत्तिमा, जे विषयवस्तुमा भएपनि लेख्न थाले , लेखको बाढि उमारे(आयो होईन!!!) ......

अर्को एउटा, शायद सबै भन्दा मन परेको,
"कहिले काहि मलाई लाग्दछ, म लेखक पनि होईन । ...............
तर सवै वास्तविकता बाट उठेर म सोचिदिने हिम्मत र राख्दछु । भनि दिन त सक्छु । अनि यो बेला मलाई शंकर लामिछाने महान व्यक्तित्व लाग्दछ ।"" यस्तै यस्तै ।

आज हजुरको यो post ma मैले त्यहि class पाए । साझा मा नया कुरा को थालनि साह्रो माझिएको ढंगमा गर्नु भएको मा धेरै धेरै धन्यबाद ।


"

म त झस्के एकचोटी साँच्चै यस्तो भइदियो भने ! तर मलाई सबैभन्दा मन परेको चाहिँ "shift in ur writting"नयाँ कुराको शुरुवात ।अनि एकदम नै मन पर्यो शुरुवात मलाई त !

"तिम्रो देश रोएको बेला, तिम्रो परिचय हराएको बेला र तिमी आफैसङ परायी भएको बेला तिमी कसरि सुखान्त कथा लेख्ने कोशिस गर्दैछौ ?"

somewhereondearth दाई ,can Shankar Lamichhane match with these lines?

नयाँ नयाँ अरु पनि पढ्न पाईराखीयोस ।

fucheketo भाई, मैले मलाई पढिसक्दाको क्षणमा जुन मेरो बिचार र खुराक को सन्तुष्टि मिल्छ नि, त्यो भनेको ।
im talking bout my personal opinion. i like sankar lamichane and his way of writing and way of presenting the two way talking with himself. all those are my inspiration, my desires as a writer (if im one!!!) अनि मैले धेरै पछि, त्यस्तै कोटि को खुराक पाए भनेको । अन्यथा होइन यार । अन्यथा देखिएको छ भने मेरो लेखाईको दोष हो, भाव मेरो त्यो कदापि होईन ।

अनि भाई, टेलिकम को शेयर को झटारो ले त मलाई पनि लाग्यो नि!!!

सोमेसाहिला र फुच्चेकेटो जि,

तपाइहरुको बिचारको लागि धेरै धेरै धन्यबाद। मनभित्र उर्लिरहेको बाढीलाइ राखेकी मात्र हुँ।
शंकर लामिछाने जस्तो लेखकसङ क्रेजि फ्रेजिलाइ दाँज्न अलि नमिल्ला कि? बरु कतै online मा उहाँको क्रितिहरु पढ्न पाइन्छ भने website पाउन मन लाग्यो।

फेरि एकचोटि यहाँहरुको अमूल्य नजरको लागि धन्यबाद।

crazy, के गर्या यस्तो, कहिले बसमा झगडा गर्या छ, कहिले मै सँग गर्या छ, त्यती मात्र ले नपुगेर तिमी आफु भित्र को त्यस्तो राम्रो लेखक सँग पनि त्यस्तो द्वोन्ध

जती झगडा गरे पनि तिमी भित्र को लेखकलाई चाँही मेरो सलाम छ यारा

Really, very good narration crazy......good job yar

 

 

Awesome!

कलेजो,

तिमिसङ मेरो झगडा किन पर्नु र? बरु अस्ति च्याङबाले खोजिराथ्यो तिमिलाइ? भेट्यौ?

तिम्रो कलेजोको राम्रो हेरबिचार गर्नु है। नत्र च्याङ्बाले पित्त बनाइदिने रे।

How are you there?

Timro chyangba lai tharkaayera pathaidiye maile yar,  timi feri sathi sathi ko kurama pani testo chyangba lai leraaune, bhayena ni crazy

mero kalejo ko nasodha yara, bijog chha, timi pani jpt bhandine tya  timro mathi kata tira ho comment dekhera jhandai khutrukka bhaisakeko ma

कलेजो मा लसुन प्याज हरियो खुर्सानी राखेर मज्जाले भुटेर लास्टाँ  धनियाको पात राखेर खाँदा क्या मिठो है !!:)

कलेजो तिमीलाई भनेको होइन नि फेरि --के नाम राखेओ होला बाबै यस्तो !!

भागे है म।

somewhereondearth dai कहिले काहिँ कुनै कुरा यति धेरै मन पर्छ कि मन पराइको ब्याख्या गर्न शब्द भेटिदैन ,अनि धेरै बेर सोचेर बुनेर लेख्यो सबै राम्रा कुरा जोडेर बुनेको ऊँट जस्तै हुन्छ ,मैले पनि यो कथा असाध्यै मन परेको मात्र भनेको ! भूलचुक माफ पाउँ !

Telecome दाईलाई अलि overdose भए जस्तो छ ।

crazy साँच्चै भनेको ,comment को लागि मात्र comment गरेको होइन यो पल्ट छोएर गए चिरेर गए शब्दहरुले । शब्दहरु थुपारेर कहिल्यै क्रिति बन्दैन भावनाको कोकुन ले बेर्न सक्नुपर्छ त्यो पर्याप्त बेराई देखे भन्न मात्र खोजेको ।

यो क्रेजीलभको लागि:

http://www.nepalitimes.com/issue/113/Literature/5757

Fucheketo Ji,

Sundar abhibyaktiko lagi kritagya bhae ma.

Nepe Jyu,

Thank you very much !

मलाइ पनि त्यस्तै हुन्छ कहिलेकाँहि।