शनीवारको दिन हुँदो हो
शायद, नत्र तिजको दिन केटामान्छेको अफिस छुट्टी हुन्न।त्यो दिन वुवा घरमै
हुनुहुन्थ्यो,सँधै टिभी हेर्दा कराउने भएपनि आज भने टिभी हेर भनेर कार्टुन नेटवर्क
लगाइदिनु भएको, मलाई के खोज्छस् कानो आँखो भो। आमा तिजको वर्तमा पशुपतिको लाइनमा
थिइन् होला, म पनि त्यतिखेर कार्टुन हेर्दा हेर्दै वत्ति गएर वरण्डामा निक्लिन
खोजेकी थिएँ।सिता दिदी आफ्नो साडी मिलाउँदै किचनवाट वाहिर निस्किनुभयो। अनुहारभरी
पसिना,केहि गलत गरेजस्तो, केहि विगारेजस्तो।म दिदीलाई हेरीरहेँ, खोइ दिदीले मलाई
चाहिँ देख्नुभयो देख्नुभएन।त्यसको करिव एक मिनट पछि वुवा किचनवाट निस्केर मलाई
सोध्नुभयो
"के भयो छोरी?"
मैले विस्तारै जवाफ फर्काएँ
"वत्ति गयो !!"
************* ************
************ ****************** ************* ********
आज सुधा हराएको तिन दिन
भयो, अफिसवाट केहि नभनी निस्किएकी।मैले दोश्रो दिन उ वस्ने कोठा खोज्दै जानुपर्यो
भन्ने सोचेर पालेदाईलाई सोधी हेरेँ
"अहिले उसको ठेगाना
कहाँ छ थाहा छ?"
"खोइ, कोठा फेरेको
फेर्यै , हामीलाई के थाहा र सर , अन्तिम पटक ड्राइभरले अनामनगर छोडेको भन्थ्यो
!" उसले नाक खुम्च्याउँदै जवाफ फर्कायो। उसलाई सुधा मन पर्दैन। उसलाई काम
गर्ने केटी मान्छे नै मन पर्दैन। उसको नाक त्यसको प्रमाण हो।ठूलो नाक भएकोले हामी
उसलाई हाम्रो अफिसको नाक उ नै हो भनेर जिस्क्याउँछौ। उसले नाक खुम्च्याउनु भनेको त
अफिसले नै नाक खुम्च्याउनु हो।
सानै देखिको साथी भएर पनि
उसले मलाई कहिल्यै आफ्नो कोठा देखाइन। सँगै काम गर्न थालेको पनि अव त तिन वर्ष
भयो।कहिले जिस्किन्थी, कहिले मौन।सुधालाई मैले वुझ्न सकिन, यति लामो संगतमा पनि।
म हाकिमकै कोठामा छिरेँ। उ
सँधै जस्तै टेवलमा राखेको पेपरवेट सँग खेल्दै केहि सोचिरहेको थियो। छेवैको वोर्डमा
अर्गोनाइजेशन चार्टमा मेरो नाम सुधाको छेवैमा टाँस्सिएको थियो। क्यालेन्डर वाहिरको
वतासले हल्लाउँदै थियो।
"ओहो, शुक्रवार पनि
पुरै दिन अफिस वस्नुभयो? गुड फ्राइडे लागेन आज तँपाइलाई ?" म चाँडै निक्लिएँ
भन्ने उसको ठम्याइ हुनुपर्छ।तर यो उसको प्रश्न थियो वा घोचाइ मैले वुझ्न सकिन।
वुझ्न जरुरी पनि ठानिन।
"सर सुधाले लिभ एप्लाइ
गरेको हो?"
उसले टाउको हल्लायो।
"म यो केटीलाई
वुझ्दिन,वर्क स्पिड राम्रो छ मानेँ, तर यति धेरै एरोगेन्स !!!" हाकिमको
अनुहारमा सुधा प्रति इर्ष्या देखियो। उसले यो हफ्ताको काम दुइ दिन अघि नै
सिध्याएकी थिइ त्यो मलाई पनि थाहा छ।तिन दिन अघि हामीले खाजा सँगै खाएका थियौँ। उ
केहि वोलिन। तर जव म उठ्न चाहेँ, उसले मेरो हात समातेर वसाली अनि भनी ।
"वस एक छिन, तिम्रो
काम वरु म सघाउँला!"
म पनि वसिदिएँ।मलाई उसको
साथ मन पर्छ।
"अफिस अलि सुधा प्रति
रेस्पोन्सिवल हुनुपर्ने हैन र सर ? तिन दिन भयो एउटा इम्प्लोयी हराएको !"
"रिल्याक्स, धेरै चोटी
यस्तो भइसक्यो , उ कहिल्यै छुट्टी भनेर लिन्न !"
"तर मोवायल पनि त
स्विच अफ छ !"
मेरो मन मानेन।खोइ किन किन
सुधालाई खोज्न निक्लिरहन्छ मोरो मन पनि।
उसले मेरो अनुहारमा पुलुक्क
फेरि हेर्यो।
"हामी आइतवार यो कुरा
गरौँला !"
उ वाहिर निस्कियो।कृष्ण दाइ
आएर झ्याल वन्द गरे। क्यालेन्डर विस्तारै स्थिर भयो। मैले एक चोटी फेरि हामी दुइको
नाम हेरेँ। सँगै,टाँस्सिएको..
****** ****************
***************** ************** ************* **********
आइतवार,
जाममा परेपछि मैले यसो
टाउको वंग्याए।गाडीको समुन्द्र थियो अघि चिर्नुपर्ने। सुधालाई आज विहान पनि मैलै
कल ट्राइ गरेको थिएँ, आज पनि स्विच अफ नै थियो।
अफिस पुग्ने वित्तिकै
सुधाको क्याविनमा आँखा दौडाएँ।मात्र शुन्यता थियो।टेवलमा मिलाएर राखेका कागजको
चांग, उ कहिल्यै अस्तव्यस्त थिइन। मात्र थोरै सनकी,कहिलेकाहिँ। के गर्छे,कसैलाई
थाहा नहुने! कहिलेकाहिँ म सँग हफ्तौँ वोल्दिनथी। कहिले भने मेरो टेवल छेउको
भित्तामा अडेस लागेरै घण्टौ कटाइदिन्थी। उसका कुराहरु पनि, कहिले उज्याला,पुतली
जस्तै वुट्टेदार , कहिले दार्शनिक छेउ न टुप्पाका वुझ्दै नवुझिने।
हो, म उसको लागि साधारण
केटा थिएँ।एउटा नियमित जिवन जिउने ,कुवाको भ्यागुतो, उ त समुन्द्र भित्रकी जलपरि,
त्यसैले होला उसलाई हाम्रो कुवा मन परेन।छोडिदिई!
हाकिमको कोठामा छिर्न मन
लागेन।फेरि मलाई हिजो जस्तै उपदेश दिन्छ।धेरै चिन्ता नलिनु भन्छ।अनि म निक्लिने
वित्तिकै मैले चिन्ता लिएको अफिसभरी भन्छ। त्यसै त हाम्रो सम्वन्ध अफिसको नजरमा
अपाच्य थियो। म विहे भएको लोग्नेमान्छे, उ ठेगान नभएकी स्वास्नीमान्छे! सँगै वसेको,
हाँसेको विझ्छ।यो समाजमा आफ्नो चिन्ता कसैलाई हुन्न मात्र अरुको चासो हुन्छ।मैले
पनि उ हराएको चिन्तालाई समाचार वनाउन चाहिन। थचक्क वसेँ, कम्प्युटर खोलेँ।फेसवुकमा
म्यासेजमा रातो नोटिफिकेसन देखियो।मैले पनि तिन दिन भएछ फेसवुक नचलाएको।
कहिलेकाहिँ मान्छे आफुले नियमित गर्नुपर्ने काम समेत विर्सिन्छ। फेसवुकमा सुधाको
म्यासेज थियो।
"आफ्नो ड्रयर एक चोटी
हेर है"
हत्तपत्त फेसवुक वन्द गरेँ।
ड्रयर खोलेँ। रातो डायरि,अनि सुधाका अक्षरहरु....
